Kan ik / kun jij ontvangen?

~~ Voel je vrij dag, wordt vandaag zo'n dag ~~
Kan ik ontvangen?
Afgelopen week werd mij die vraag gesteld. Een ogenschijnlijk eenvoudige vraag, maar eentje die bij nader inzien veel lagen bevat.

Tijdens een mooi gesprek met Stijn Verschuren nabij Durgerdam was ik zelf weer eens het centrale onderwerp. Een bijzondere gewaarwording, want hoe vaak gunnen we onszelf die ruimte écht? Op mijn verjaar dag kreeg ik de gelegenheid om naar binnen te kijken, prachtige handpan-muziek te ontvangen en de vraag te beantwoorden: kan ik ontvangen?

Een relevante vraag op een dag waarop meerdere mensen mij iets gaven.

Eerder die dag ontving ik een heartsong van Jasper Merle, waarbij Karina aanwezig was – open, kwetsbaar, diepgaand en intens.

Een moment van pure ontvangst, zonder dat daar iets tegenover hoefde te staan waarbij er ook nog eens (speciaal) publiek was, Karina.

Gedurende de dag stroomden er berichten binnen via de socials, kleine digitale cadeautjes van aandacht. En ik gaf mezelf iets kostbaars: vrije tijd, eigen ruimte.

Het snelle antwoord op deze vraag zou voor velen waarschijnlijk zijn: Ja, ik kan ontvangen.
Maar als we wat inzoomen, is het antwoord minder vanzelfsprekend.

De kunst van het ontvangen

Hoe vaak ontvangen we écht, zonder het direct te nuanceren of af te zwakken?

Een compliment over je kleding? Waarschijnlijk minimaliseer je het met iets als: "Oh, dit oude ding? Dat lag al jaren in de kast, was een koopje."
Je verjaardag vieren? Voor velen hoeft dat niet groots. Liever bescheiden, ingetogen, alsof de dag geen extra aandacht verdient,"Het is maar een verjaardag."

Herken je dat?

Of 'ontvangen' vergelijkend is als iets willen 'hebben', daar ben ik nog niet over uit. Iets willen hebben lijkt wel makkelijker dan iets (onvoorwaardelijk) ontvangen.

Ontvangen zonder schuldgevoel

In De Fontein schrijft Els van Steijn over de dynamiek tussen geven en ontvangen. Ze stelt dat ontvangen vaak lastig is omdat het een schuldgevoel kan oproepen. Alsof we direct iets moeten teruggeven om het evenwicht te bewaren. Geven voelt veiliger, want dan houd je de touwtjes in handen.

Maar kinderen laten zien dat het ook anders kan. Zij ontvangen nog onvoorwaardelijk, zonder meteen te denken: wat moet ik hier tegenover stellen?

Ze nemen, zonder schuld. Ze ontvangen, zonder reserves.

Wanneer verliezen we dat vermogen?

Ontvangen van jezelf

Deze dynamiek speelt niet alleen tussen mensen, maar ook binnen onszelf.

Wat ontvang je van jezelf?
Wat gun je jezelf?

Zeker mensen die veel zorgen voor anderen – ouders, hulpverleners, vrienden met een groot hart – vergeten zichzelf nog wel eens. De balans tussen geven en ontvangen raakt scheef, vaak ongemerkt.

Op mijn verjaardag heb ik niet gewerkt. Geen klapdoos open gehad. Momenten van lanterfanten en rust genomen. Kortom: ik heb ontvangen en vrij genomen.

Ging dat vanzelf? Nee.

Heb ik me vrij gevoeld? Ja, maar met een stemmetje op de achtergrond: "Ben je wel nuttig bezig?"

Alsof niets doen minder waard is. Alsof ontvangen minder legitiem is dan geven.

Nemen & geven

Misschien moeten we de volgorde omdraaien. Niet geven & nemen, maar nemen & geven.

Eerst durven ontvangen, zodat we van daaruit kunnen geven. Vanuit overvloed in plaats van tekort.

Ik ben benieuwd hoe jij dit ervaart. Kun jij ontvangen? Voelt het vrij, of zit er iets in de weg? 😉

~~~ Voel je vrij dag…..voel je vrij dag……voel je vrij dag

~~ Een initiatief van Zijpaadjes, verrijk je levenspad

~ Weekbericht per email ontvangen? Meld je aan ruud@zijpaadjes.nl